İng. Ice Tongues

Buzul dilleri dağ buzullarının yamaçlar ve vadiler boyunca eğim aşağı yönde, örtü buzullarının ise çevresinden dışa doğru akış gösteren uzantılarıdır.¹ Bunlar birkaç yüz metre ile onlarca km arasında değişen uzunlukta olabilir. Birikme zonunda kar yağışıyla beslenen buzullar büyüyerek yataklarından taşar. Buzulların taşarak eğim aşağı yönde sarkan bölümleri dile benzer uzantılar oluşturur. Eğer buzul dili bir vadinin içerisinde ya da eğimli bir yamaç üzerinde akıyorsa dar ve uzun bir görünüşe sahip olur. Öte yandan buzul dili bir ova ya da plato gibi az eğimli bir yüzeye ulaşırsa yayılarak piedmont buzul dili oluşturur. Kutup bölgelerindeki buzul dilleri ise denize ulaştığı zaman yüzen buzul dili (bkz. buz şelfi/buz sahanlığı) özelliği gösterir. Buzul dilleri buzulların ablasyon zonuna karşılık geldikleri için net kütle kaybından sorumludur. Çünkü yüksek beslenme alanlarından sarkan bu diller iklim koşullarının daha ılıman olduğu daha alçak alanlara ya da doğrudan denize ulaştıklarında süblimasyon, erime ya da buzdağı parçalanması şeklinde kütle kaybeder. İklimde yaşanan ısınma ve soğumalara bağlı olarak buzul dilleri ilerleyebilir ya da gerileyebilir.² Buzul ve kar erime sularının oluşturduğu akarsular buzul dillerinden çıkış yapar.³ Himalaya ve Karakurum Dağları başta olmak üzere bazı buzul dilleri kaynak bölgelerinden çok uzaklaştıkları için döküntüyle örtülüdür.