Yaşam Bilimleri

Güney Kutbu Korsanmartısı


Stercorarius maccormicki

İng. South Polar Skua

50-55 cm uzunluğa; 900-1600 gr ağırlığa ve 130-140 cm kanat açıklığına ulaşırlar.1 Güney Kutbu korsanmartısı, kahverengi tüyleri ile diğer aynı coğrafyadaki korsanmartı türleri (kahverengi korsanmartı, Şili korsanmartısı ve büyük korsanmartı) ile oldukça benzerlik gösterir. Bu korsanmartılar gibi, açık ve koyu formları bulunmaktadır. Açık form, genellikle Ross Denizi bölgelerinde gözlenirken koyu form, Antarktika yarımadasında yaygın olarak görülür. Bu kuşlar, Güney Yarımküre yazını Antarktika kıyılarında geçirirler ve kış aylarında dünya denizlerine dağılırlar, hatta kuzey yarımkürenin Grönland kıyılarına kadar göç edebilirler. Bu nedenle, Güney Kutbu korsanmartısı, göç ettiği mesafe açısından en uzun yolculuğu yapan korsanmartı türüdür.2 Üreme alanları, kar ve buz örtüsü bulunmayan Antarktika kıyı bölgeleridir. Nadiren, kar örtüsü olmayan, çıplak Antarktika dağ yamaçlarında da yuva kurarlar. Ayrıca bazen penguen kolonilerine yakın bölgelerde yuva kurdukları da gözlenmiştir. Bu kuşların, penguen yumurtaları ve yavruları da dahil olmak üzere leşler ve insan atıkları ile beslendikleri bilinmektedir, ancak bunun temel nedeni, yemek çalma ihtiyacı yerine benzer habitatları tercih etme ihtimali nedeniyle olduğu düşünülmektedir.3

Beslenmek için, hem üreme hem de kışlama dönemlerinde açık denizi tercih ederler. Diğer deniz kuşlarını kovalayarak avlarını çalma yeteneklerine sahipken, kendileri de açık denizde sık ​​sık avlanır.4 Ancak Antarktika’nın iç bölgelerinde yuvalanan bireylerin besin analizlerinde sık ​​sık ak fırtınakuşu (Pagodroma nivea) kalıntılarına rastlandığı gözlenmiştir.5


Kaynakça

1 Del Hoyo, J., Elliott, A., ve Sargatal, J. 1992. Handbook of the birds of the world Cilt 1, 8. Lynx edicions. Barcelona.

2 Kopp, M., Peter, H.-U., Mustafa, O., Lisovski, S., Ritz, M.S., Phillips, R.A. ve Hahn, S. (2011). South Polar Skuas from a single breeding population overwinter in different oceans though show similar migration patterns. Marine Ecology Progress Series. 435: 263-267.

3 Reinhardt, K., Hahn, S., Peter, H. U., ve Wemhoff, H. 2000. A review of the diets of Southern Hemisphere skuas. Marine Ornithology. Cilt 28, 1, 7-19.

4 Montalti, D., Casaux, R., Coria, N., Soave, G. ve Graña Grilli, M. (2009). The importance of fish in the diet of the South Polar Skua (Stercorarius maccormicki) at the South Shetland Islands, Antarctica. Emu. 109(4): 305-309.

5 Steele, W.K. ve Cooper, J. 2012. Some food items of the South Polar Skua Stercorarius maccormicki at inland sites in the Ahlmannryggen, Dronning Maud Land, Antarctica. Marine Ornithology. Cilt 40, 1, 63-66.

6 Bent, A. C. 1938. Life Histories of North American Birds of Prey (part 2), Orders Falconiformes and Stringiformes Cilt 170. US Government Printing Office.

7 Marthinsen, G., Wennerberg, L., Solheim, R. ve Lifjeld, J. T. 2009. No phylogeographic structure in the circumpolar snowy owl (Bubo scandiacus). Conservation Genetics. Cilt 10, 4, 923-933.

8 Inouye, D. W. 2019. “Climate change in other taxa”. Effects of Climate Change on Birds, 257. ISBN 9780198824268.


Yazarlar