Yaşam Bilimleri

Kahverengi Korsanmartı


Lat. Stercorarius antarcticus

İng. Brown Skua

52-64 cm uzunluğa, 1200-2100 gr ağırlığa ve 126-160 cm kanat açıklığına ulaşırlar.1 Kahverengi korsanmartı, adını aldığı kahverengi tüyleri ile aynı coğrafyayı paylaştığı diğer korsanmartılara (güney kutbu korsanmartısı, Şili korsanmartısı ve büyük korsanmartı) oldukça benzer. Özellikle Antarktika yarımadası ve güney Amerika’nın güney ucundaki adalarda, diğer deniz kuşu ve penguen kolonilerinin bulunduğu bölgelerde yuva kurarlar. Genellikle sınırlı sayıda yuva inşa etmelerine rağmen yıl boyu kaldıkları bölgelerde daha büyük üreme kolonileri oluşturabilirler. Kış mevsimini güney denizlerinde geçirirler. Diğer korsan martılardan farklı olarak, aktif olarak avlanan bir türdür. Priyonlar, fırtınakuşları ve yerde yuva kuran diğer deniz kuşları gibi avlarlar. Özellikle deliklerde üreyen deniz kuşlarını yakalamak için onların yuvalarına geri döndüğü gece saatlerini bekler ve yuvalarının girişinde avlarını yakalar. İhtimalleri olursa penguenlerden foklara kadar leş veya artıklarla beslenirler.2

Yakaladıkları avlardan arta kalanları genellikle bir besin depolama yığınında saklarlar. Üreme mevsimi sırasında yuvalama bölgelerine oldukça bağlıdırlar. Ancak kış mevsimini büyük ölçüde açık denizde beslenerek geçirirler.3 Kahverengi korsanmartıların doku analizleri, kış mevsiminde bu türün daha çok soğuk plankton ve omurgasız organizmalarla beslendiğini göstermektedir. Dünya genelinde 13.000 ila 14.000 çift kahverengi korsanmartı bulunduğu tahmin edilmektedir ve şu an için üzerlerinde herhangi bir tehdit bulunmamaktadır. Ancak bu türü olumsuz etkileyebilecek potansiyel bir tehdit, bu korsanmartıların avladığı diğer kutup kuşlarının popülasyonlarında meydana gelebilecek olası bir düşüş nedeniyle kaygı yaratmaktadır.4


Kaynakça

1 Del Hoyo, J., Elliott, A., ve Sargatal, J. 1992. Handbook of the birds of the world Cilt 1, 8. Lynx edicions. Barcelona.

2 Reinhardt, K., Hahn, S., Peter, H. U., ve Wemhoff, H. 2000. A review of the diets of Southern Hemisphere skuas. Marine Ornithology. Cilt 28, 1, 7-19

3 Phillips, R.A., Catry, P., Silk, J.R.D., Bearhop, S., Mcgill, R., Afanasyev, V. ve Strange, I.J. (2007). Movements, winter distribution and activity patterns of Falkland and Brown Skuas: insights from loggers and isotopes. Marine Ecology Progress Series. 345: 281-291.

4 Carneiro, A.P.B., Manica, A. ve Phillips, R.A. (2016). Long-term changes in population size, distribution and productivity of skuas (Stercorarius spp.) at Signy Island, South Orkney Islands. Polar Biology. 39(4): 617-625.


Yazarlar