Yaşam Bilimleri

Kılkuyruk


Lat. Anas acuta

İng. Northern Pintail

50-66 cm boy, 525-980 gr ağırlık ve 80-95 cm kanat açıklığına sahip olan bu ördek, uzun ve ince boynu ile ve sivri kuyruğu ile kolayca tanınabilir.1 Arktik tundradan Hazar Denizi’ne kadar olan bölge de dahil olmak üzere Kuzey yarımkürenin büyük bir kısmında ürer.2 Üremek için, özellikle besin açısından zengin, sığ ve küçük sulak alanları tercih ederler. Yuvalarını bu tür sulak alanların çevresinde yer alan kısa, yoğun bitki örtüsü içine yaparlar. Baharın başında, üreme alanlarına diğer ördek türlerine göre daha erken dönerler. Dişi, yalnızca kuluçka döneminde yuvayı terk eder ve bu dönem yaklaşık olarak 22 gün sürer, günde 2 ila 3 kez kısa süreli beslenme aralarıyla.3 Bu nedenle, yumurtaların kısa süreli soğuklara dayanıklı olma eğilimindedir.4 Kışı Orta Amerika, Akdeniz havzası, Sahra Altı Afrika, güney Asya ve nadiren Avustralya ve Yeni Zelanda’ya kadar ulaşabilen yerlerde geçirirler.5 Kışın, barajlar ve tuzlu kıyı sulak alanlarda yoğun olarak gözlenirler.6 Besinlerini mısır, pirinç gibi tarım ürünleri, sulak alan bitkilerinin tohumları ve sucul omurgasızlar oluşturur. Göç dönemi yaklaşırken, uçuş tüylerini yenilerken kısa süreli uçma yeteneklerini kaybederler, bu nedenle güvende olabilecekleri büyük sulak alanlara ihtiyaç duyarlar. Göçlerini genellikle geceleyin büyük gruplar halinde gerçekleştirirler. İzlenen bireylerin ortalama uçuş hızı 77 km/s ve en uzun kesintisiz uçuş mesafesi 2950 km olarak kaydedilmiştir.7 Ülkemizde göç ve kışlama döneminde özellikle kıyı sulak alanlarında yüksek sayılarda gözlenirler.8 Üreme alanlarında tarım faaliyetlerinin yuvaları bozması ve kışlama alanlarında sulak alanların giderek kuruması, bu türün popülasyonlarına ciddi bir baskı uygulamaktadır. Tarım nedeniyle, yuvaların neredeyse %25’inin terk edildiği gözlemlenmiştir. Buna rağmen bölgedeki en yaygın ördeklerden biri olsa da kılkuyruk ördek popülasyonu 1970’lerden bu yana %50 azalmıştır.


Kaynakça

1 Del Hoyo, J., Elliott, A. ve Sargatal, J. 1992. Handbook of the birds of the world Cilt 1, 8, Lynx edicions. Barcelona. Spain.

2 Cramp, S. 1977. Handbook of the Birds of Europe, the Middle East, and North Africa: The Birds of the Western Palearctic. Cilt 1, Oxford University Press, Oxford, UK.

3 Burris, F. A. 1991. Diet and behavior of subarctic Northern Pintails in relation to nutritional requirements. Master’s Thesis, Univ. of Alaska, Fairbanks.

4 Keith, L. B. 1961. A study of waterfowl ecology on small impoundments in southeastern Alberta. Wildlife Monographs 6.

5 Palliser, T. ve Carter, M. 2013. Rare birds: the 2012 BARC report. Australian Birdlife Cilt 2, 4, 50-53.

6 Navedo, J.G., Masero, J.A., Sanchez-Guzman, J.M., Abad-Gomez, J.M., Gutierrez, J.S., Sanson, E.G., Villegas, A., Costillo, E., Corbacho, C. ve Moran, R. 2012. International importance of Extremadura, Spain, for overwintering migratory dabbling ducks: a role for reservoirs. Bird Conservation International. Cilt 22, 3, 316-327.

7 Miller, M. R., Takekawa, J. Y., Fleskes, J. P., Orthmeyer, D. L., Casazza, M. L., Haukos, D. A., ve Perry, W. M. 2005. Flight speeds of Northern Pintail during migration determined using satellite telemetry. Wilson Bull. Cilt 117, 4, 364-374.

8 Kirwan, G., Demirci, B., Welch, H., Boyla, K., Özen, M., Castell, P., ve Marlow, T. 2010. The birds of Turkey. Bloomsbury Publishing.


Yazarlar